Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Η Κιβωτός της Διαθήκης, η οποία ονομάζεται και "Κιβωτός του Μαρτυρίου", ήταν ένα ιερό κιβώτιο, μέσα στο οποίο φυλάσσονταν οι πέτρινες πλάκες όπου ήταν γραμμένες οι Δέκα Εντολές που είχε παραδώσει ο Κύριος, για δεύτερη φορά, στον Μωυσή.

Η Κιβωτός της Διαθήκης κατασκευάστηκε με εντολή του Κυρίου, σύμφωνα με τις προδιαγραφές που έθεσε στον Μωυσή στο όρος Σινά (Έξοδος 25,9-10). Φυλασσόταν αρχικά μέσα στην «Σκηνή του Μαρτυρίου» κατά την περιπλάνηση στην έρημο του Σινά και αργότερα μέσα στο Ναό της Ιερουσαλήμ.

Η Κιβωτός της Διαθήκης αποτελούσε το σύμβολο της παρουσίας του Κυρίου ανάμεσα στον λαό του, τον Ισραήλ, και επικοινωνούσε μαζί τους, παρέχοντας συγκεκριμένες εντολές και κατευθύνσεις όταν ήταν απαραίτητο.

Κατά την 40ετή περιπλάνηση των Ισραηλιτών στην έρημο η Κιβωτός μεταφερόταν από τους ιερείς μπροστά από το λαό και το στράτευμα (Αριθμοί 4,5-6. 10,33-36). Κατά τη μεταφορά της η Κιβωτός ήταν πάντα τυλιγμένη με ένα κάλυμμα από δέρμα φώκιας και με ένα γαλανό ύφασμα, κρυμμένη προσεκτικά ακόμα και από τα μάτια των Λευιτών που τη μετέφεραν.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

Η Παλαιά Διαθήκη αναφέρει ότι η Κιβωτός ήταν κατασκευασμένη από ξύλο ακακίας, το οποίο δεν σαπίζει. Είχε μήκος 2,5 πήχεις, 1,5 πλάτος και 1,5 ύψος (περίπου 114 x 68 x 68 εκ.). Η κιβωτός ήταν καλυμμένη μέσα κι έξω ολόκληρη με τον πιο καθαρό χρυσάφι και η επάνω επιφάνειά της ήταν επίσης σκεπασμένη με χρυσάφι. Γύρω της υπήρχε μια χρυσή στεφάνη, η οποία φαινόταν σαν συστρεφόμενα κύματα.

Στις δύο απέναντι πλευρές κατά μήκος έφερε από δύο χρυσούς κρίκους, συνολικά τέσσερις, από όπου περνούσαν δύο άσηπτοι και επιχρυσωμένοι ξύλινοι μοχλοί μεταφοράς. Οι μοχλοί αυτοί είχαν χρυσές διακοσμήσεις και ήταν μόνιμοι στους κρίκους της Κιβωτού.

Το σκέπασμα της Κιβωτού, το ιλαστήριο, ήταν κατασκευασμένο από καθαρό χρυσάφι, 2,5 πήχεις μήκος και 1,5 πλάτος. Επίσης πάνω από την Κιβωτό βρίσκονταν τοποθετημένα στα άκρα της δύο χρυσαφένια ομοιώματα Χερουβείμ, με τα πρόσωπά τους αντικριστά το ένα προς το άλλο και ενωμένα με το ιλαστήριο. Τα Χερουβείμ είχαν ανοιχτές τις φτερούγες τους προς τα πάνω, έτσι που να σκεπάζουν μ' αυτές το ιλαστήριο (Έξοδος 25,10-20. 37,1-9. 38,1-8).

Ο Κύριος φανερωνόταν στο Μωυσή εκεί πάνω από την Κιβωτό, πάνω από το ιλαστήριο, ανάμεσα στα δύο Χερουβείμ. Από 'κει του μιλούσε κάθε φορά που ήθελε να του δώσει κάποιες εντολές για τους Ισραηλίτες (Έξοδος 25,21).

Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, η παρουσία του Κυρίου γινόταν αντιληπτή ανάμεσα στα Χερουβείμ με μια φωτεινή πηγή φωτός. Η ύπαρξη των Χερουβείμ αποτελούσε αναπαράσταση του ουράνιου θρόνου του Θεού ο οποίος περιστοιχίζεται από αγγελικές δυνάμεις.

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ

Οι κατασκευαστές της Κιβωτού, σύμφωνα με τις οδηγίες που πήρε ο Μωυσής από τον Κύριο, ήταν ο Βεσελεήλ, γιος του Ουρείου από τη φυλή Ιούδα, και βοηθός του ο Ελιάβ, γιος του Αχισαμάχ από τη φυλή Δαν (Έξοδος 31,2-7), οι οποίοι ήταν κι αυτοί καθορισμένοι από τον Κύριο.

Στο Δευτερονόμιο (10,1-5) αναφέρεται η κατασκευή μιας προσωρινής Κιβωτού από ξύλο ακακίας, όπου ο Μωυσής αποθήκευσε προσωρινά τις πέτρινες πλάκες με τις Δέκα Εντολές. Η Κιβωτός της Διαθήκης κατασκευάστηκε λίγους μήνες αργότερα όπου και τοποθετήθηκαν τελικά και οι πέτρινες πλάκες.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, μέσα στην Κιβωτό της Διαθήκης φυλάσσονταν οι δύο πέτρινες πλάκες με τις Δέκα Εντολές, τις οποίες είχε παραδώσει ο Κύριος στον Μωυσή και αποτελούσαν το «Μαρτύριον», δηλαδή τη μαρτυρία (την απόδειξη) της συμφωνίας ή της διαθήκης του Θεού με τους ανθρώπους (Δευτερονόμιο 31,26).

Ακόμη μέσα της φυλάσσονταν μία χρυσή στάμνα με το «μάννα» που συλλέχθηκε κατά το ταξίδι των Ισραηλιτών στην έρημο και η ράβδος του Ααρών που είχε βλαστήσει θαυματουργικά (Έξοδος 16,32-34). Αυτά πριν την ανέγερση του Ναού του Σολομώντος αφαιρέθηκαν, καθώς αναφέρεται ότι δεν υπήρχε τίποτα μέσα στην Κιβωτό εκτός από τις δύο πέτρινες πλάκες (Α' Βασιλειών 8,9)

Η ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ

Ο Μωυσής διατάχθηκε από τον Κύριο να καθαγιάσει την Κιβωτό μόλις ολοκληρώθηκε η κατασκευή της με το άγιο έλαιο (Έξοδος 30,23-26).

Η Σκηνή του Μαρτυρίου και η Κιβωτός της Διαθήκης ήταν χώρος ιερός και απαραβίαστος για όλους τους Ισραηλίτες. Ακόμα και ο Ααρών, αδελφός του Μωυσή και πρώτος Αρχιερέας, δεν επιτρεπόταν να εισέλθει στη Σκηνή του Μαρτυρίου όπου φυλασσόταν η Κιβωτός της Διαθήκης, παρά μόνο μία συγκεκριμένη ημέρα του έτους για την τέλεση ενός τυπικού (Λευϊτικό κεφ. 16).

Η ευθύνη για τη μεταφορά της Κιβωτού και των υπόλοιπων ιερών αντικειμένων ανατέθηκε στους Λευίτες (Δευτερονόμιο 10,8) και συγκεκριμένα στην οικογένεια του Καάθ από την φυλή Λευί. Οι ίδιοι ωστόσο δεν έπρεπε να αγγίξουν οτιδήποτε από τα ιερά αντικείμενα, "γιατί θα πέθαιναν" (Αριθμοί 4,2-15).

ΑΛΛΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ*

Ο προφήτης Ιερεμίας στο βιβλίο του προφητεύει ότι κάποια στιγμή στο μέλλον η Κιβωτός δεν θα χρειάζεται πλέον, επειδή ο λαός θα είναι δίκαιος.

Στο Β' Μακκαβαίων (2,4-10), γίνεται λόγος για ένα κείμενο, όπου αναφέρει ότι ο προφήτης Ιερεμίας, ειδοποιημένος από τον Κύριο, πήρε την Κιβωτό, την σκηνή του Μαρτυρίου και το θυσιαστήριο του θυμιάματος, και τα έθαψε σε μια σπηλιά στο όρος Νεβώ (Δευτ. 34,1).

Τέλος, στο προφητικό βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιωάννη, η Κιβωτός της Διαθήκης αναφέρεται ότι βρίσκεται στον "ναό του Θεού στον ουρανό" (11,19).

https://users.sch.gr/aiasgr/Biblos/Biblos/Kibwtos_ths_Diathikhs.htm

Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Η Κιβωτός της Διαθήκης, η οποία ονομάζεται και "Κιβωτός του Μαρτυρίου", ήταν ένα ιερό κιβώτιο, μέσα στο οποίο φυλάσσονταν οι πέτρινες πλάκες όπου ήταν γραμμένες οι Δέκα Εντολές που είχε παραδώσει ο Κύριος, για δεύτερη φορά, στον Μωυσή.

Η Κιβωτός της Διαθήκης κατασκευάστηκε με εντολή του Κυρίου, σύμφωνα με τις προδιαγραφές που έθεσε στον Μωυσή στο όρος Σινά (Έξοδος 25,9-10). Φυλασσόταν αρχικά μέσα στην «Σκηνή του Μαρτυρίου» κατά την περιπλάνηση στην έρημο του Σινά και αργότερα μέσα στο Ναό της Ιερουσαλήμ.

Η Κιβωτός της Διαθήκης αποτελούσε το σύμβολο της παρουσίας του Κυρίου ανάμεσα στον λαό του, τον Ισραήλ, και επικοινωνούσε μαζί τους, παρέχοντας συγκεκριμένες εντολές και κατευθύνσεις όταν ήταν απαραίτητο.

Κατά την 40ετή περιπλάνηση των Ισραηλιτών στην έρημο η Κιβωτός μεταφερόταν από τους ιερείς μπροστά από το λαό και το στράτευμα (Αριθμοί 4,5-6. 10,33-36). Κατά τη μεταφορά της η Κιβωτός ήταν πάντα τυλιγμένη με ένα κάλυμμα από δέρμα φώκιας και με ένα γαλανό ύφασμα, κρυμμένη προσεκτικά ακόμα και από τα μάτια των Λευιτών που τη μετέφεραν.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

Η Παλαιά Διαθήκη αναφέρει ότι η Κιβωτός ήταν κατασκευασμένη από ξύλο ακακίας, το οποίο δεν σαπίζει. Είχε μήκος 2,5 πήχεις, 1,5 πλάτος και 1,5 ύψος (περίπου 114 x 68 x 68 εκ.). Η κιβωτός ήταν καλυμμένη μέσα κι έξω ολόκληρη με τον πιο καθαρό χρυσάφι και η επάνω επιφάνειά της ήταν επίσης σκεπασμένη με χρυσάφι. Γύρω της υπήρχε μια χρυσή στεφάνη, η οποία φαινόταν σαν συστρεφόμενα κύματα.

Στις δύο απέναντι πλευρές κατά μήκος έφερε από δύο χρυσούς κρίκους, συνολικά τέσσερις, από όπου περνούσαν δύο άσηπτοι και επιχρυσωμένοι ξύλινοι μοχλοί μεταφοράς. Οι μοχλοί αυτοί είχαν χρυσές διακοσμήσεις και ήταν μόνιμοι στους κρίκους της Κιβωτού.

Το σκέπασμα της Κιβωτού, το ιλαστήριο, ήταν κατασκευασμένο από καθαρό χρυσάφι, 2,5 πήχεις μήκος και 1,5 πλάτος. Επίσης πάνω από την Κιβωτό βρίσκονταν τοποθετημένα στα άκρα της δύο χρυσαφένια ομοιώματα Χερουβείμ, με τα πρόσωπά τους αντικριστά το ένα προς το άλλο και ενωμένα με το ιλαστήριο. Τα Χερουβείμ είχαν ανοιχτές τις φτερούγες τους προς τα πάνω, έτσι που να σκεπάζουν μ' αυτές το ιλαστήριο (Έξοδος 25,10-20. 37,1-9. 38,1-8).

Ο Κύριος φανερωνόταν στο Μωυσή εκεί πάνω από την Κιβωτό, πάνω από το ιλαστήριο, ανάμεσα στα δύο Χερουβείμ. Από 'κει του μιλούσε κάθε φορά που ήθελε να του δώσει κάποιες εντολές για τους Ισραηλίτες (Έξοδος 25,21).

Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, η παρουσία του Κυρίου γινόταν αντιληπτή ανάμεσα στα Χερουβείμ με μια φωτεινή πηγή φωτός. Η ύπαρξη των Χερουβείμ αποτελούσε αναπαράσταση του ουράνιου θρόνου του Θεού ο οποίος περιστοιχίζεται από αγγελικές δυνάμεις.

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ

Οι κατασκευαστές της Κιβωτού, σύμφωνα με τις οδηγίες που πήρε ο Μωυσής από τον Κύριο, ήταν ο Βεσελεήλ, γιος του Ουρείου από τη φυλή Ιούδα, και βοηθός του ο Ελιάβ, γιος του Αχισαμάχ από τη φυλή Δαν (Έξοδος 31,2-7), οι οποίοι ήταν κι αυτοί καθορισμένοι από τον Κύριο.

Στο Δευτερονόμιο (10,1-5) αναφέρεται η κατασκευή μιας προσωρινής Κιβωτού από ξύλο ακακίας, όπου ο Μωυσής αποθήκευσε προσωρινά τις πέτρινες πλάκες με τις Δέκα Εντολές. Η Κιβωτός της Διαθήκης κατασκευάστηκε λίγους μήνες αργότερα όπου και τοποθετήθηκαν τελικά και οι πέτρινες πλάκες.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, μέσα στην Κιβωτό της Διαθήκης φυλάσσονταν οι δύο πέτρινες πλάκες με τις Δέκα Εντολές, τις οποίες είχε παραδώσει ο Κύριος στον Μωυσή και αποτελούσαν το «Μαρτύριον», δηλαδή τη μαρτυρία (την απόδειξη) της συμφωνίας ή της διαθήκης του Θεού με τους ανθρώπους (Δευτερονόμιο 31,26).

Ακόμη μέσα της φυλάσσονταν μία χρυσή στάμνα με το «μάννα» που συλλέχθηκε κατά το ταξίδι των Ισραηλιτών στην έρημο και η ράβδος του Ααρών που είχε βλαστήσει θαυματουργικά (Έξοδος 16,32-34). Αυτά πριν την ανέγερση του Ναού του Σολομώντος αφαιρέθηκαν, καθώς αναφέρεται ότι δεν υπήρχε τίποτα μέσα στην Κιβωτό εκτός από τις δύο πέτρινες πλάκες (Α' Βασιλειών 8,9)

Η ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ

Ο Μωυσής διατάχθηκε από τον Κύριο να καθαγιάσει την Κιβωτό μόλις ολοκληρώθηκε η κατασκευή της με το άγιο έλαιο (Έξοδος 30,23-26).

Η Σκηνή του Μαρτυρίου και η Κιβωτός της Διαθήκης ήταν χώρος ιερός και απαραβίαστος για όλους τους Ισραηλίτες. Ακόμα και ο Ααρών, αδελφός του Μωυσή και πρώτος Αρχιερέας, δεν επιτρεπόταν να εισέλθει στη Σκηνή του Μαρτυρίου όπου φυλασσόταν η Κιβωτός της Διαθήκης, παρά μόνο μία συγκεκριμένη ημέρα του έτους για την τέλεση ενός τυπικού (Λευϊτικό κεφ. 16).

Η ευθύνη για τη μεταφορά της Κιβωτού και των υπόλοιπων ιερών αντικειμένων ανατέθηκε στους Λευίτες (Δευτερονόμιο 10,8) και συγκεκριμένα στην οικογένεια του Καάθ από την φυλή Λευί. Οι ίδιοι ωστόσο δεν έπρεπε να αγγίξουν οτιδήποτε από τα ιερά αντικείμενα, "γιατί θα πέθαιναν" (Αριθμοί 4,2-15).

ΑΛΛΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ*

Ο προφήτης Ιερεμίας στο βιβλίο του προφητεύει ότι κάποια στιγμή στο μέλλον η Κιβωτός δεν θα χρειάζεται πλέον, επειδή ο λαός θα είναι δίκαιος.

Στο Β' Μακκαβαίων (2,4-10), γίνεται λόγος για ένα κείμενο, όπου αναφέρει ότι ο προφήτης Ιερεμίας, ειδοποιημένος από τον Κύριο, πήρε την Κιβωτό, την σκηνή του Μαρτυρίου και το θυσιαστήριο του θυμιάματος, και τα έθαψε σε μια σπηλιά στο όρος Νεβώ (Δευτ. 34,1).

Τέλος, στο προφητικό βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιωάννη, η Κιβωτός της Διαθήκης αναφέρεται ότι βρίσκεται στον "ναό του Θεού στον ουρανό" (11,19).

https://users.sch.gr/aiasgr/Biblos/Biblos/Kibwtos_ths_Diathikhs.htm