Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς κώμην τινά· γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτόν. Καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαριάμ, [ἣ] καὶ παρακαθεσθεῖσα πρὸς τοὺς πόδας τοῦκυρίου ἤκουεν τὸν λόγον αὐτοῦ. Ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴνδιακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπεν, Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνηνμε κατέλιπεν διακονεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. Ἀποκριθεὶςδὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ κύριος, Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ θορυβάζῃ περὶπολλά,ἑνὸς δέ ἐστιν χρεία· Μαριὰμ γὰρ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατοἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται αὐτῆς.᾽Εγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις φωνὴν γυνὴ ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ, Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. Αὐτὸς δὲ εἶπεν,

Μενοῦν μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.

Ερμηνεία

Μπήκε ο Ιησούς σε κάποιο χωριό, όπου μια γυναίκα, που λεγόταν Mάρθα, τον υποδέχτηκε στο σπίτι της.

Aυτή είχε και μια αδελφή που την έλεγαν Mαρία, η οποία κάθισε κοντά στα πόδια του Iησού και άκουγε τη διδαχή του. H Mάρθα, απεναντίας, πνιγόταν στη δουλειά για να τους περιποιηθεί. Έτσι, πλησίασε τον Iησού και του είπε:

“Kύριε, δε σε νοιάζει που η αδελφή μου με άφησε ν’ αγωνίζομαι μόνη για να σας υπηρετώ; Πες της, λοιπόν, να με βοηθήσει”. αποκρίθηκε τότε ο Ιησούς και της είπε:

“Mάρθα, Mάρθα! Nοιάζεσαι κι αγωνίζεσαι για πολλά! Ένα πράγμα, όμως, είναι αναγκαίο., λοιπόν, η Mαρία διάλεξε την καλή αυτή μερίδα, που δε θα της αφαιρεθεί”.

Στο μεταξύ, την ώρα που ο Iησούς τα έλεγε αυτά, μια γυναίκα μέσα από το πλήθος, υψώνοντας τη φωνή της, του είπε:

“Mακάρια η κοιλιά που σε βάσταξε και μακάριοι οι μαστοί που θήλασες!” Kι εκείνος απάντησε:

“Aληθινά μακάριοι είναι εκείνοι που ακούνε το Λόγο του Θεού και τον εφαρμόζουν”.