Κυριακή των Βαΐων
Η σημερινή Κυριακή μας εισάγει στη Μεγάλη Εβδομάδα και επειδή το θέμα της Μεγάλης Εβδομάδας είναι τα Πάθη και η Ταπείνωση του Χριστού, η εκκλησία μας καλεί σήμερα να αναλογισθούμε το Βασιλικό αξίωμα του Χριστού.
Ο άνθρωπος μετά τη δημιουργία του, εκλήθη να κάνει επιλογή μεταξύ Θεού και διαβόλου. Ο άνθρωπος διάλεξε το διάβολο. Η επιλογή αυτή του ανθρώπου ήταν μια νίκη του διαβόλου. Έτσι ο διάβολος έγινε εξουσιαστής και κυρίαρχος του ανθρώπου.
Όταν όμως οι άνθρωποι άρχισαν να ζουν στο καθεστώς του διαβόλου τότε άρχισαν τα προβλήματα. Τότε αντίθετα με όσα τους είχε υποσχεθεί ο διάβολος, οι άνθρωποι άρχισαν να
δοκιμάζουν τον κόπο και τον μόχθο, τη φθορά και τον θάνατο. Τότε κατάλαβαν ότι έκαναν λάθος επιλογή.
Ο Χριστός αντιμετώπισε κατά μέτωπο τον προαιώνιο εχθρό του ανθρώπου, τον διάβολο. Η πάλη ήταν μεγάλη. Ο διάβολος οδήγησε τον Χριστό πάνω στον σταυρό και εκεί τον θανάτωσε, αλλά αυτό σήμανε τη μεγάλη ήττα και συντριβή του. Διότι αφαιρώντας ο διάβολος το σαρκικό περίβλημα του Χριστού, θανατώνοντας τη σάρκα του, φανέρωσε χωρίς ο ίδιος να το υποψιαστεί, την παντοδύναμη θεϊκή φύση του, τη Θεότητα του Χριστού που τον συνέτριψε. Στη συνέχεια ακολούθησε και άλλο καίριο πλήγμα κατά του διαβόλου, όταν η θεωμένη ψυχή του Χριστού κατέβηκε στο βασίλειο του διαβόλου στον Άδη. Εκεί πια η δύναμη της θεότητας, το θεϊκό πυρ ανατίναξε και διέλυσε το βασίλειο του διαβόλου.
Όμως ο Χριστός τι είδους βασιλιάς ήταν;
Οι Εβραίοι της εποχής του Χριστού ήσαν υπόδουλοι στους Ρωμαίους. Βλέποντας λοιπόν στο πρόσωπο του Χριστού εξαιρετικά ηγετικά χαρίσματα, νόμισαν ότι ήλθε η ώρα της πολιτικής ανεξαρτησίας. Γι’ αυτό όχι μόνο έκαναν μια παλλαϊκή και πανηγυρική υποδοχή στον Χριστό, αλλά και του απέδωσαν τον τίτλο του βασιλιά επαναλαμβάνοντας τον βιβλικό εκείνο ύμνο: «Ωσαννά ευλογημένος ο ερχόμενος έν ονόματι Κυρίου».
Το τι είδους βασιλιάς ήταν ο Χριστός κανείς άνθρωπος δεν γνωρίζει. Φανερώθηκε μόνο σταδιακά πρώτα στους μαθητές του και έπειτα στην εκκλησία του. Ο Χριστός ήταν και είναι βασιλεύς, όχι όμως με την έννοια που του απέδιδαν οι Εβραίοι «βασιλεύς του Ισραήλ», αλλά όλου του κόσμου. Ο Χριστός καταστάθηκε βασιλεύς του κόσμου ιδίως μετά την Ανάστασή του.
Τότε ο ίδιος είπε στους μαθητές του: «Εδόθη μοι (υπό του Θεού Πατρός) πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης»
(Ματθ. κη, 18).
Ο Χριστός δεν ήταν κοσμικός, πολιτικός βασιλέας. Ο ίδιος δήλωσε «Η βασιλεία ή εμή ούκ έστιν εκ του κόσμου τούτου» (Ιωάν. ιθ, 36). Οι υπήκοοι του Χριστού δεν ανήκουν σε ένα ορισμένο λαό, αλλά προέρχονται από όλους τους λαούς του κόσμου. Ο Χριστός δεν έχει στρατό. Η δύναμή του είναι πνευματική. Ο Χριστός κατακτά τους ανθρώπους με τον λόγο του και την Θεία Χάρι και όσοι δέχονται Αυτόν γίνονται υπήκοοι και φίλοι του.
Αυτόν τον βασιλέα υποδεχόμαστε σήμερα. Δεν έρχεται να μας εντυπωσιάσει, να μας καταπλήξει. Έρχεται για να ζητήσει την ελεύθερη συγκατάθεσή μας, τη φιλία και την αγάπη μας στο Πανάγιο Πρόσωπό του. Ας κάνουμε τον Χριστό βασιλιά της υπάρξεως μας.
“Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν, πρὸ τοῦ σοῦ Πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον Χριστὲ ὁ Θεός· ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ Παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοὶ τῷ Νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.”
“Συνταφέντες σοι διὰ τοῦ Βαπτίσματος, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, τῆς ἀθανάτου ζωῆς ἠξιώθημεν τῇ Ἀναστάσει σου, καὶ ἀνυμνοῦντες κράζομεν· Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.”
“Τῷ θρόνῳ ἐν οὐρανῷ, τῷ πώλῳ ἐπὶ τῆς γῆς, ἐποχούμενος Χριστὲ ὁ Θεός, τῶν Ἀγγέλων τὴν αἴνεσιν, καὶ τῶν Παίδων ἀνύμνησιν προσεδέξω βοώντων σοι· Εὐλογημένος εἶ ὁ ἐρχόμενος, τὸν Ἀδὰμ ἀνακαλέσασθαι.”