Ο βίος του ΑΓ. ΔΟΜΕΤΙΟΥ

Ο Άγιος Οσιομάρτυρας Δομέτιος ήταν Πέρσης στο γένος και έζησε την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου (306-337μ.Χ.). 

Ο Δομέτιος αν και ήταν παιδί ειδωλολατρικής οικογένειας, έμαθε για τον Ιησού Χριστό από ένα Χριστιανό, τον τον Άβαρο. 

Μετά την κατήχηση και παρόλη την αντίδραση της οικογένειάς του αποκήρυξε τη Μαγεία και μετέβη στην πόλη Νίσιβιν, η οποία βρισκόταν στα σύνορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας - Περσίας. 

Στην πόλη εκείνη εισήλθε σε ένα Μοναστήρι και αφού βαπτίστηκε Χριστιανός έλαβε το σχήμα του Μοναχού. 

Επειδή, όμως, ο φθόνος «άπτεται και των τελείων», όπως μαρτυρούν οι Άγιοι, οι αδελφοί της Μονής, πειραζόμενοι και από τον Σατανά, ταράχθηκαν, γιατί ο Δομέτιος προόδευε πνευματικά. 

Τότε ο μοναχός Δομέτιος αποχώρησε από εκεί και πήγε στο Μοναστήρι των Μαρτύρων Σέργιου και Βάκχου που βρισκόταν στη Θεοδοσιούπολη. 

Ο Καθηγούμενος της Μονής Αρχιμανδρίτης Ουρβέλ, όντας διορατικός, διέβλεψε την καθαρότητα του Δομέτιου, γι’ αυτό και φρόντισε όπως χειροτονηθεί Διάκονος. 

Στη συνέχεια, η επιθυμία του πατέρα Ουρβέλ να χειροτονηθεί ο Διάκονος Δομέτιος σε Πρεσβύτερο προκάλεσε τη φυγή του.

 Ο Δομέτιος τότε εγκαταστάθηκε για ένα διάστημα σε ένα όρος, όπου υπέφερε τους καύσωνες και του παγετούς.

 Ακολούθως κατέληξε σε μια λαξευμένη σπηλιά, όπου επιδόθηκε στην άσκηση και εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού, εθεράπευε των «αλόγων αρρωστήματα και τα των ανθρώπων νοσήματα», αλλά και έσωζε από τις παγίδες του Διαβόλου, σύμφωνα και με τον υμνογράφο της εορτής. 

Ο Όσιος Δομέτιος μαρτύρησε, μαζί με τους δύο του μαθητές, διά λιθοβολισμού, ενώ τελούσαν την ακολουθία της «τρίτης ώρας». 

Στρατιώτες του παραβάτη Ιουλιανού, αφού εισέβαλαν εκείνη την ιερή στιγμή στο ασκητήριο, «τη πυκνότητη των βολών...κατέχωσαν» τον Δομέτιο και τους δύο συνασκητές του.

Η Εκκλησία τελεί τη μνήμη του στις 7 Αυγούστου.

Ασκητικώς προγυμναστής εν τω όρει, 

τας νοητάς των δυσμενών παρατάξεις, 

τη πανοπλία ώλεσας , παμμάκαρ του Σταυρού .

 Αύθις δε προς άθλησιν ανδρικώς απεδύσω ,

 κτείνας τον αρχέκακον τω της πίστεως ξίφει, 

και δι΄αμφοίν εστέφθης εκ θεού, 

Οσιομάρτυς Δομέτιε ένδοξε